Раванічы – гэта невялічкі, але вельмі маляўнічы аграгарадок, які знаходзіцца прыблізна за 20 кіламетраў ад горада Чэрвень. Упершыню згадваецца яшчэ ў першай палове 16 стагоддзя (1535 год), як частка Мінскага павета і ўладанне Гаштольдаў. А вось да Слатвінскіх гэтыя землі перайшлі за 3 гады да другога падзелу Рэчы Паспалітай (1790 год) і менавіта з гэтым прозвішчам будзе звязаны далейшы лёс Раванічаў.
Гісторыя маёнтка Слатвінскіх у Раванічах
Фамільная рэзідэнцыя фармавалася на ўзвышшы, у цэнтральнай частцы Раванічаў. Лічыцца, што першыя крокі зрабіў Антоній Слатвінскі, а ўжо яго нашчадкі працягвалі будаўніцтва і развіццё маёнтка. Сядзіба Слатвінскіх, якая як бачым, хутчэй нагадвае сапраўдны палац, была скончана намаганнямі Людвіга Слатвінскага ў сярэдзіне 19 стагоддзі (1859 год).
Палац мае прамавугольную форму, аднапавярховы, але ў цэнтральнай частцы мае два паверхі – часты прыём у класічнай архітэктуры. Таксама за кошт масіўнага цокаля, ствараецца адчуванне што сядзіба мае аж 3 паверхі. Датагож сядзібу збудавалі ў маляўнічым месцы, на беразе вадаёма, з выдатным краявідам на наваколле, таму здалёк будынак выглядае сапраўды масіўным.
На шырокай паркавай тэрыторыі захаваўся шэраг гаспадарчых пабудоў. У свой час Людвіг Слатвінскі заснаваў у Раванічах суконную фабрыку і заклаў адзін з найпрыгажэйшых пейзажных паркаў. Свайму спадчынніку, старэйшаму сыну Гвідону, ён перадаў багаты маёнтак.
З параднага ўваходу размяшчалася тэраса з двухмаршавай лесвіцай і балюстрадай (часткова зруйнавана).
З зваротнага боку сядзіба мае другі – паркавы ўваход, які не саступае ў архітэктуры галоўнаму. З гэтага боку аналагічны порцік на вялізарных 4-калонах, але лесвіца ўжо прамая, без маршаў.
Сіметрычна ад сядзібы размяшчаліся 2 аднапавярховыя флігелі.
Адзін выкарыстоўваўся пад кухню, другі – як жыллё прыслугі. Абодва будынкі захаваліся да нашых дзён, праўда лёс іх склаўся па-рознаму. Паўднёвы флігель – занядбаны, а паўночны выкарыстоўваецца пад мясцовы клуб.
Слатвінскія валодалі маёнткам Раванічы да 1917 года. Пасля іх будынак выкарыстоўвалі пад розныя адміністрацыйныя і адукацыйныя мэты. Пад час Другой сусветнай вайны палац моцна пацярпеў і часткова выгарэў. На галоўным фасадзе можна разгледзець лічбы “1952”, што верагодна адносіцца да часу, калі ў гэтым месцы размяшчалася школа.
Па архіўных дадзеных – аж да 1971 года, затым эстафету перадалі ўчастковай бальніцы, ніжэй ёсць стары здымак:
Унутры знаходзіцца небяспечна і лепш не спрабаваць сюда залазіць. Сам будынак у даволі жаласным стане і можа абрынуцца ў любы момант. Ад былых багатых інтэр’ераў не захавалася на жаль і следу.
З канца 20 стагоддзі пачалося павольнае руйнаванне, вынік якога як раз і бачны на гэтых здымках. Цікава, што некаторыя гаспадарчыя пабудовы захаваліся значна лепш за сам палац. Напрыклад будынак спірт-завода функцыянуе і дагэтуль.
Побач з сядзібай, на супрацьлеглым беразе, знаходзяцца руіны касцёла Святога Антонія, які будаваўся як пахавальня роду Слатвінскіх.
Як дабрацца ў Раванічы?
Дакладны адрас гэтай цікавосткі – аграгарадок Раванічы, Чэрвеньскі раён, Мінская вобласць. Ад Мінска дарога на машыне зойме каля 1 гадзіны і 20 хвілін. Аптымальны маршрут: траса М4 да вёскі Натальеўск, адкуль згортваем на Р59, да населенага пункта Замасточча, затым трымаем права ўжо на Раванічы па мясцовай дарозе. Глядзіце размяшчэнне сядзібы на мапе:
Што яшчэ паглядзець у гэтым раёне? За некалькі кіламетраў ад сядзібы Слатвінскіх ёсць цікавая вёска Алесіна, дзе адноўлены вінакураны завод Ваньковічаў. А калі цікавіцеся фатаграфічнымі лакацыямі, то раю заехаць у натурны павільён кінастудыі Беларусьфільм – “Смалевуд».
