Варонча – гэта аграгарадок на мяжы Гродзенскай вобласці, які размешчаны недалёка ад трасы Р5 Баранавічы-Навагрудак. Мястэчка досыць старое і згадваецца ўпершыню яшчэ ў сярэдзіне 17 стагоддзі, як валоданне берасцейскага кашталяна і ваяводы Стэфана Курча. Са славутасцяў тут варта вылучыць каменны касцёл Святой Ганны.
Будаўніцтва храма вялося на сродкі Юзафа Несялоўскага з 1773 года. А вось калі дакладна скончаны гэты храм – невядома, ёсць 2 асноўныя думкі. Першая – 1781 год, а другая версія – 1808 год.
Касцёл без апсіды, мае рысы позняга класіцызму і элементы стылю барока. Фасад вылучаецца шасцікалонным порцікам з двума фальш-нішамі. Дамінантай храма выступаюць 2 трох’ярусныя вежы, аб’яднаныя трохкутным франтонам з паўкруглым акном.
Цікава, што да касцёла Святой Ганны няма аніякой дарогі, будынак здаецца адасобленым. Можа канешне зараз сітуацыя змянілася, але на момант майго наведавання было так.
Напрыканцы 18 стагоддзя, у Варончы, існавала сядзіба Мержаеўскіх, на жаль да нашых дзён асноўны будынак не захаваўся. Дарэчы, як і касцёл, у 1943 годзе сядзібу спалілі. Амаль 50 гадоў храм стаяў у занядбаным выглядзе, але ў пачатку 90-ых быў адноўлены і вернуты каталікам.
Калі абысці касцёл, то можна ўбачыць невялічкія могілкі з масіўнымі надмагіллямі.
А са зваротнага боку ёсць і вось такая незвычайная мемарыяльная дошка.
У верхняй частцы знаходзяцца гербы розных шляхецкіх родаў, якія мелі дачыненне да Варончы, а ў самым нізе ёсць нават сімвал – адамава галава (лічыцца што гэта знак смерці або бясстрашнасці перад ёй).
Варонча таксама будзе цікавая сваімі каталіцкімі могілкамі, на якіх ёсць шыкоўныя скульптуры, а ля возера захаваўся бровар 19-га стагоддзя, але наведаць яго хутчэй за ўсё не атрымаецца, бо ён размешчаны на тэрыторыі мясцовага прадпрыемства. Ніжэй кропка з адзнакай храма на мапе:
Недалёка ад Варончы можна паглядзець драўляную царкву і касцёл у Гарадзішчы.
