Мястэчка Дукора ў Пухавіцкім раёне мае досыць багатую і цікавую гісторыю, якую можна адсочваць яшчэ з 15 стагоддзі. Уладарамі на гэтых землях былі безліч самых розных прадстаўнікоў шляхетных прозвішчаў: Сапегі, Кезгайлы, Шэметы, Завішы, Агінскія. Але ў гэтым артыкуле спынімся на крыху больш познім часе, а калі дакладна – пачынаючы з 1791 года, калі Дукора перайшла да Францішка Оштарпа.
Менавіта пры Оштарпах у Дукоре быў пабудаваны касцёл (сёння гэта царква Святога Ільі) і мураваная сядзіба, якая нават нагадвала сапраўдны палац.
Дарэчы на тэрыторыі гэтай сядзібы сёння і знаходзіцца музейны комплекс “Дукорскі маёнтак”. Дарэчы, уваходная брама – гэта цалкам імаверна што старэйшая забудова, якая захавалася ад сядзібы Оштарпаў. Яе дакладная дата будаўніцтва невядома, але мяркуецца, што яе збудавалі як раз пры Францішкі (пачатак 19 стагоддзі).
А вось палац-сядзіба хутчэй за ўсё будавалася ўжо крыху пазней, калі Дукорой валодаў сын Фарнцішка – Леан (Леў) Францавіч Оштарп. Чалавек вельмі цікавы. Ягоная біяграфія змяшчае некалькі характэрных фактаў, якія шмат чаго кажуць. Напрыклад ён меў тытул камандора Мальтыйскага ордэна. Да таго ж у 1847 годзе ў Мінску, у каталіцкім саборы Найсвяцейшай Дзевы Марыі, Леў з Оштарпаў стаў хросным бацькам вядомаму дзеячу – Эдварду з Вайніловічаў.
Як разумееце, складанасці і выпрабавання 20 стагоддзя дрэнна адбіліся на лёсе палаца – да нашых дзён ён не захаваўся. Сёння толькі старыя фота і малюнак Наполеона Орды дапамагаюць уявіць і зразумець як выглядаў шыкоўны палац Оштарпаў.
Аднак ёсць і яшчэ што расказаць пра сам палац. Пасля Леана з Оштарпаў, багатыя землі адышлі адной з ягоных дачок, якая вымушана была прадаць маёнтак Канстанціну Гарцінгу (прозвішча таксама даволі вядомае). Гарцінгаў мясцовыя жыхары спачатку сустрэлі не вельмі добра, але з часам звыкліся. Дукора пры новых уладарах працягнула квітнець і багацець.
Гартынгам (ці таксама можна Гарцінгам) Дукора належала да 1918 года, затым землі і маёмасць нацыялізавана, палац прыстасавалі пад школу. Аднак ужо напрыканцы Другой сусветнай вайны будынак амаль цалкам быў знішчаны. Сёння на яго месцы зноўку стаіць школа, хто ведае, можа яе збудавалі на старым падмурку, але ў архітэктурным плане тут ужо няма аніякай сувязі са старым будынкам.
Яшчэ адзін напамін са старых часоў – гэта флігель (ці афіцына), сёння ў якой якраз і працуе Дукорскі музей.
Ніжэй кропка з месцам дзе знаходзіўся палац Оштарпаў-Гарцінгаў:
