Прыехаўшы ў Шчучын абавязкова зазірніце на цэнтральную плошчу горада дзе сёння, як прыкладна і 400 гадоў таму, працякае ўся культурная дзейнасць, а таксама размяшчаюцца асноўныя турыстычныя аб’екты.
Увагу прыцягвае цагляная вежа з гадзіннікам, адноўленая ў 2017 годзе па падабенстве капліцы, якая стаяла на гэтым месцы ў пачатку 20 стагоддзя.
Ніжэй ёсць 2 здымкі, на якіх можна параўнаць сучасны Шчучынскі “Біг-Бэн” і папярэднік. Старую вежу разабралі ў 60-ых гадах, але чаму ўжо ніхто і не ўспомніць.
На старым даваенным здымку, зробленым з касцёла Святой Тэрэзы, можна добра разгледзець плошчу і радавую забудову. За вежай з гадзіннікам праглядаюцца гандлёвыя рады, якія, на жаль, не захаваліся.
Лепей справы з радавой забудовай Шчучына, якая кропкава захавалася па перыметры цэнтральнай плошчы. У цагляных будынках канца 19 – першай паловы 20 стагоддзя размяшчаюцца розныя крамы, адміністрацыі, а таксама гасцініца “Уют”.
Насупраць касцёла Святой Тэрэзы знаходзіцца яшчэ адна цікавостка Шчучына – царква Святога Міхала Арханёла.
Храм адносіцца да тыпавых праектаў рэтраспектыўна-рускіх цэркваў сярэдзіны 19 стагоддзя. Такія цэрквы пачалі актыўна з’яўляцца па ўсёй тэрыторыі Беларусі пасля падаўлення паўстання 1863 года. Будаваліся часта на казённыя сродкі рознымі камітэтамі з мэтай узмацнення праваслаўнай веры.
Не выключэннем стала і царква Святога Міхала Арханёла, якую збудавалі ў 1865 годзе.
Ёсць даволі цікавы факт: за савецкім часам царква ў Шчучыне не зачынялася, такое здаралася не тое каб і часта. Адрас храма – вуліца Чырвонаармейская, 1. Каб было зручна, ніжэй кропка з размяшчэннем вежкі на мапе:
Гісторыя Шчучына звязана з прозвішчам Друцкіх-Любецкіх, якія садзейнічалі будаўніцтву касцёла і развіццю горада, таксама ад старажытнага роду да нашых дзён дайшоў палац класічнай архітэктуры.
