Bliżej Mostu Wschodniego w Grodno, niedaleko samego brzegu Niemna, znajduje się letnia rezydencja ostatniego króla Rzeczypospolitej, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Z zespołu dworskiego zachował się mocno przebudowany dom, kaplica-grobowiec, stajnia, część budynków gospodarczych oraz część parku krajobrazowego. Budowę kolejnego majątku (król Poniatowski miał ich wiele) zakończono w 1771 r., jednak pierwotny wygląd bardzo odbiegał od budowli, którą można oglądać dzisiaj. Pałac był barokowy, w całości wykonany z kamienia i parterowy. Symetryczne portyki z drewnianymi kolumnami pojawiły się już w połowie XIX wieku, kiedy to posiadłość Ponemuna własnością przedstawicieli rodziny Druckich-Lubeckich. Dokładnie taki wygląd można znaleźć na starych fotografiach, a także na rysunkach Napoleona Ordy.
Kaplicę-grobowiec zbudowano za czasów Lachnickich i najwyraźniej ukończono ją przed 1870 rokiem. Jego architektura jest przykładem stylu neogotyckiego, budynek wyróżnia się ciekawym łukowym portalem i wysoką wieżyczką z pseudobalkonem. Podobnie jak inne budynki zespołu osiedlowego, znajduje się on na terenie przedsiębiorstwa (zajezdni samochodowej), więc dotarcie do niego jest dość problematyczne.
Na starej pocztówce z pierwszej połowy XX wieku wyraźnie widać zaginione elementy majątku Poniatowskich: szklarnię, galerię z wieżą, dwukondygnacyjny biurowiec.
Do tej pięknej posiadłości często przyjeżdżali na wypoczynek wybitni przedstawiciele swoich czasów. Byli tu Eliza Ożeszko, Jewfimy Karski, Franciszek Boguszewicz. Po II wojnie światowej Ponemun stracił na atrakcyjności, część budynków rozebrano lub odbudowano, a samo osiedle zaczęto wykorzystywać na cele mieszkaniowe.
Poniżej kropka oznaczająca miejsce, w którym stoi dwór:
Z nazwiskiem Poniatowskiego w Grodnie wiąże się szereg innych atrakcji, w tym jeszcze 2 osiedla: Stanisławowo, Augustowo.
