Okazałe posiadłości - spuścizna hrabiów Tyszkiewiczów
Hrabiowie Tyszkiewicz to najsłynniejszy ród litewskiej szlachty. Powstając w XVI wieku Tyszkiewiczowie stali się na kilkaset lat najbogatszymi posiadaczami ziemskimi Litwa. Dziesiątki majątków należących do tej szlachty wyróżniały się wspaniałym luksusem, elegancką estetyką i imponującymi parkami krajobrazowymi. Tyszkiewiczowie, którym nie brakowało funduszy, budowali nie tylko majątki ziemskie, dbali też o rozwój przemysłu, sferę społeczną, wiele zrobili dla rozwoju lokalnych społeczności.
W tutejszych majątkach w Uzhutrakis, Traku wok, Raudondvarise, Połąga и Kretinga.
Dwór Użutrakis
Dwór Użutrakis, położony nad jeziorem Galvė, został przekazany rodzinie Tyszkiewiczów w 1897 roku. Właściciel majątku Iosif Tyszkiewicz wraz z żoną Jadwigą postanowili zamienić stojący w lesie drewniany budynek w elegancki klasycystyczny pałac, wnętrze zostało udekorowane z meblami przywiezionymi z Paryża i kryształowymi żyrandolami.
Wybudowany według projektu warszawskiego architekta Józefa Hussa pałac Tyszkiewiczów z białego kamienia służył jako letnia rezydencja. Jedyna droga lądowa prowadząca do pałacu wydawała się zbyt zwyczajna dla kochających luksus hrabiów, więc do ich królestwa dotarli drogą wodną - przez przesmyk jezior Galvė i Skaistis.
Park dworski, zaprojektowany przez Edouarda Francois André, z alejami lipowymi, rabatami kwiatowymi i rzeźbami, wyróżniał się swoim pięknem i do dziś uwielbiają go nowożeńcy i spragnieni romantyzmu goście parku.
Dwór w Traku Wok
Dwór w Traku Woku w połowie XIX wieku. kupiłem Jan Witold Emmanuel Tyszkiewicz z żoną Izabelą. Początkowo przyjechali tu tylko latem, później rodzina hrabiowska zdecydowała się zamieszkać w Traku Wok na stałe. Urodzony we Włoszech architekt Leander Marconi stworzył projekt luksusowego pałacu na wzór rezydencji polskich królów w Warszawa.
Dwupiętrowy pałac ozdobiono ośmioma rzeźbami, a wewnątrz pałac zaskoczył luksusem: na ścianach wisiały cenne obrazy, marmurowe kominki ogrzewały pomieszczenia, posiadali meble kupowane na aukcjach lub wykonane na zamówienie, kryształowe żyrandole.
Po śmierci hrabiego majątek odziedziczył jego syn Jan Józef. Dzięki niemu w 1982 roku park dworski został przebudowany przez ukochanego przez rodzinę Tyszkiewiczów architekta krajobrazu E. Andre. Kamienne wanny dla pań i panów zainstalowano nawet na kaskadach stoków.
Dwór Raudondvarów
Raudondvaris (Red Estate) w 1825 roku Benedykt Emmanuel Tyszkiewicz otrzymał od swojego ojca Mikołaja Tyszkiewicza w prezencie ślubnym. Nowy właściciel odrestaurowany zniszczony przez pożar pałac z czerwonej cegłyi nie szczędził ani czasu, ani pieniędzy na sam majątek.
Ogrzewany piecami ze szwedzkich kafli, ozdobiony portretami królów i szlachty, pałac posiadał łazienkę, a nawet kilka toalet - dla większości były to wówczas niezwykłe udogodnienia.
Miejscowy park i szklarnia nie były gorzej wyposażone. Ten ostatni słynął z kolekcji drzewek cytrusowych i egzotycznych roślin przywiezionych przez hrabiego z podróży.
Tu ćwierkały kolorowe papugi, biegały małpy, a kiedyś było aż trzy aligatory.
Dwór w Połądze
Kupiony w 1824 Dwór w Połądze Tyszkiewicze uważali założycieli samego kurortu. Z ich inicjatywy uporządkowano plażę, ułożono drogi, wybudowano domy letniskowe, a także pierwszą w Połądze restaurację z hotelem o nazwie Kurhaus.
Nowoczesny pałac dworski, wybudowany za Feliksa Tyszkiewicza, zaprojektował w 1891 roku niemiecki architekt Franz Schwechten.
Wokół pałacu E. Andre założył park o niesamowitej urodzie, który do dziś cieszy mieszkańców i gości Połągi. Wytyczono ścieżki wśród stuletnich sosen, wykopano stawy, posadzono wiele drzew i krzewów, do dziś zachował się duży ogród różany.
Dwór Kretinga
Dwór Kretinga Iosif Tyszkiewicz kupił w 1874 roku i wkrótce cała rodzina przeniosła się tutaj. Neorenesansowy pałac znajdował się już w Kretyndze, ale Tyszkiewiczowie go nieco przebudowali i udoskonalili.
Oba budynki pałacu łączyła okazała szklarnia - posiadała jeden z największych prywatnych ogrodów zimowych w ówczesnej Europie. Kwitnące i zazieleniające się przez cały rok egzotyczne rośliny wydawały się gościom osiedla prawdziwym cudem.
Tyszkiewicz dużo inwestował w przemysł, dbał o społeczną sferę życia.
Przy młynie wodnym urządzono pierwszą elektrownię wodną, przy dworze utworzono przytułek dla starców i sierot, a później pierwsze litewskie przedszkole.
