Zaledwie 30 kilometrów od Wilno jest Zamek w Miednikachktóry pamięta czasy wielkich książąt litewskich. Stąd pochodziły listy pisane przez Witolda Wielkiego, Kazimierz Jagiellończyk spędzał tu wiele lat. A jednak główną funkcją zamku była funkcja obronna - wybudowana w XIV wieku. murowany zamek w Miednikach był największym czworobocznym zamkiem ogrodzonym w In Litwa.
Przeżyć wspaniałe czasy i odzwierciedlić więcej niż jedną bitwę zamek w Miednikach straciła na znaczeniu pod koniec XV wieku, po zniszczeniu przez pożar.
Przez wiele lat kompleks zamkowy był opuszczony, ale w 2012 roku rozpoczęło się jego drugie życie. Dziś na zamku w Miednikach znajduje się muzeum, na zwiedzających czekają aż 4 ekspozycje, prowadzone są programy edukacyjne dla uczniów i dorosłych.
Zamek obronny i letnia rezydencja
Teraz zamek znajduje się w pobliżu granicy z Białoruś. W tym miejscu nie pojawił się przypadkiem. Był to punkt strategiczny chroniący Wielkie Księstwo Litewskie i jego stolicę Wilno przed agresją ze wschodu, najazdami Zakonu Krzyżowców i Zakonu Kawalerów Mieczowych. Aby utrudnić wrogom zbliżanie się do zamku, zbudowano go na podmokłym terenie, a jego mury otoczono szerokimi i głębokimi rowami obronnymi.
Długie na pół kilometra, wysokie na 15 metrów i grube na prawie 2 metry mury zamkowe są kolejną gwarancją dobrej obrony. Aby monitorować wroga, w różnych rogach murów wzniesiono cztery baszty, z których najwyższa to 30-metrowy donżon. Kontrolował poczynania obrony, obserwował, kto wchodzi do bram zamku.
Na wyższych kondygnacjach baszty ściany ozdobione są malowidłami artystów - mieściły się tu pomieszczenia mieszkalne. Zamek służył jako letnia rezydencja Kazimierza Jagiellończyka. Nie chciał zabierać dzieci do hałaśliwej stolicy, więc do Miednik przywiózł czterech synów - Jana Albrechta, Aleksandra, Zygmunta i Kazimierza.
Drugie życie zamku
Mimo doskonałego systemu obronnego w 1402 r. zamek w Miednikach ucierpiał podczas oblężenia krzyżowców. Pod koniec XV wieku. został prawie zniszczony przez pożar, po którym zamek nie podniósł się i nie był już odrestaurowany.
Przez pewien czas zamek w Miednikach przeszedł w posiadanie księcia Wasilija Żylińskiego, ale prawie się o niego nie troszczył. W 1812 r. twierdza została praktycznie zrównana z ziemią przez wycofujące się z Rosji wojska napoleońskie.
W okresie międzywojennym Miedniki znalazły się w zajętym przez Polskę rejonie Wileńszczyzny – miasto zostało zwrócone Litwie w 1939 roku. życie zamku w Miednikach rozpoczęło się dopiero po przywróceniu państwowości litewskiej.
Prace nad restauracją i restauracją zamku prowadzono stopniowo, a dziś twierdza jest już przystosowana do działalności turystycznej, muzealnej i edukacyjnej.
W baszcie zamkowej znajdują się sale ekspozycyjne: można tu zapoznać się z kamiennymi zamkami, bronią Wielkiego Księstwa Litewskiego, obejrzeć wystawione armaty, muszle i inne znaleziska archeologiczne.
Kościół stał w czasach Witolda
Niedaleko od pamiętającego czasy książąt zamku w Miednikach można zwiedzić kilka innych ciekawych obiektów. Zbudowana na równinie twierdza ciekawie kontrastuje z drugim co do wielkości wzgórzem Litwy, Juozapinem, które wznosi się zaledwie 3 kilometry od zamku. W rezerwacie geomorfologicznym Juozapinsky można również zobaczyć najwyższy punkt na Litwie - wzgórze Aukštojas (Wysokie).
Bardzo blisko zamku w Miednikach znajduje się piękny drewniany kościół ks. Trójcy i św. Kazimierza. Kościół parafialny w Miednikach powstał już w 1391 roku, a wielki książę litewski Witold ufundował w pobliżu nawet klasztor. Jednak pod naporem ciągłych najazdów krzyżowców budowle te nie przetrwały długo.
Współczesny trójnawowy kościół z jedną wieżą powstał w okresie międzywojennym – otrzymał nazwę św. Kazimierza, a nieopodal klasztor franciszkanów św. Kazimierza. Naprzeciw kościoła zbudowano drewnianą dzwonnicę w tym samym stylu - dźwięk dzwonu przypomina miejscowym, kiedy iść na nabożeństwo regularne, a kiedy odświętne.
Podobny projekt do zamku w Krewie i Lidzie.