"Leśna historia” to pod wieloma względami film przełomowy dla naszej kultury i historii. To pierwszy białoruski film oficjalnie wydany w obiektach przyszłej wytwórni białoruskiej. Po drugie, na materiale filmowym widać stary Mińsk, pierwszą połowę XX wieku. Ponadto jednym z głównych miejsc kręcenia był zespół pałacowy Czapskich w Pryłukach, jest też mnóstwo materiałów filmowych przedstawiających ten obiekt.
Podstawą fabuły Leśnej była opowieść Michasa Charota „Świniarz”; ciekawe, że film mógł mieć taki tytuł; rozważano także opcję Świniopasa Griszki.
„Leśna opowieść” ukazała się w 1926 roku, jako niemy film z napisami, podzielony na 8 części. Oglądając dzisiaj film zdigitalizowany, można łatwo zauważyć, że różne jego fragmenty mają różną jakość. Ponadto trzecia część zaginęła.
Oczywiście film jest ciekawy, warto go obejrzeć Pałac Czapskichtak samo jak w okresie kręcenia filmu.
Wystarczająco dużo ujęć wnętrz i widoków z planami elewacji parkowej. Scena, w której porusza się polski pułk, jest na swój sposób bezcenna, to widać wieża lodowa.
Jednak materiału filmowego Priluki trudno nazwać „niesamowitym”, wszak pałac przetrwał do dziś w niemal niezmienionej formie. Ramki z Mińsk, gdzie identyfikacja ulic i budynków jest już problematyczna.
Są zdjęcia całkowicie utraconej ulicy Kosmodemyanskaya, starej Zybitskiej (Torgovaya), Placu Katedralnego i wielu innych.
Ciekawa scena walki, na której widoczny jest dawny budynek hotelu i zajazdu.
Mińsk z różnych okresów można zobaczyć m.in. w kilkunastu filmach ubiegłego stulecia 1967 w filmie „Ukochana” i 1971 r film „Człowiek ze świata”.
