Mikołaja w Mirze zaczęto budować pod koniec XVI wieku. Pierwotna wersja świątyni była drewniana, a kiedy Zamek Mir przeszedł w posiadanie Radziwiłłów, Mikołaj Sirotka postanowił odbudować cerkiew z kamienia. Nowy kościół w Mirze został konsekrowany w 1605 roku. Głównym architektem projektu jest Giovanni Maria Bernardoni (swoją drogą był zaangażowany w tworzenie Farny Kościół w Nieświeżu).
Po klęsce powstania w 1863 r. cerkiew zamknięto, a budynek zamieniono na cerkiew. Nieco później, bo w 1876 r. rozpoczęto prace przy odbudowie wieży, prawdopodobnie wtedy dobudowano hełm cebulowy.
Na przełomie I wojny światowej przedstawiciele katolików na świecie planowali odbudowę nowej świątyni, ale dalsze wydarzenia rozwijały się szybko i budowy nigdy nie rozpoczęto.
W 1918 roku budynek zwrócono katolikom, a kilka lat później przywrócono wygląd wieży. Świątynia działała do 1940 roku, po czym została zamknięta na prawie pół wieku.
Przez ten długi czas kościół stał pusty i zaniedbany, stan budowli znacznie się pogorszył: zawalił się dach, a wieża uległa częściowemu zniszczeniu.
Kościół został zwrócony katolikom na początku lat 90., aw 2001 r. rozpoczęto prace konserwatorskie.
Dziś świątynia jest czynna i otwarta dla wszystkich chętnych.
Interesujący fakt: podczas budowy kościoła odkryto gigantyczne kości, przypuszczalnie mamuta. Przez długi czas wystawiano je publicznie w świątyni, o czym wspomina Adam Mickiewicz w książce „Pan Tadeusz”.
Cerkiew św. Mikołaja znajduje się w centralnej części wsi miejskiej, trudno ją przejechać, poniżej punkt oznaczony na mapie:
Niedaleko od tych miejsc jest ciekawostka wieś Połoneczka. Po drodze zobaczysz godne zabytki: kościół w Bolszych Żuchowiczach и drewniana świątynia w Małym Żuchowiczu.
Kościół jest naprawdę ciekawy, warto na nim spędzić czas, znajduje się w zasięgu spaceru od zamku.