Baranowicze można nazwać dość młodym miastem Białoruś. Jego oficjalna historia sięga 1871 roku i jest znany jako główny węzeł kolejowy kraju. W mieście jest wystarczająco dużo zabytków, ale jest kilka naprawdę jasnych i niezapomnianych. Jednym z tych obiektów jest drewniany kościół Świętego Krzyża pierwsza połowa XX wieku.
Wybudowano kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w 1924 roku. Architektura świątyni jest niezwykle niezwykła, występują w niej elementy baroku, klasycyzmu, a nawet neogotyku. Bryła budynku jest prostokątna, wizualnie podzielona na 2 poziomy. W dach nad fasadą wbudowana jest figurowa wieżyczka z iglicą.
Wejście do cerkwi w Baranowiczach ujęto portykiem na dwóch kolumnach. Szczególną uwagę zwraca symbol „wszechwidzącego oka”, w kontekście chrześcijaństwa oznacza znak Trójcy Świętej.
Ciekawostką jest, że początkowo do świątyni przylegała tylko jedna fasetowana zakrystia (ta z przedsionkiem). Następnie w pewnym momencie dobudowano kolejną zakrystię, co nadało budowli symetrię.
Przed wejściem do kościoła zbudowano neogotycką trójłukową kamienną bramę.
Świątynia znajduje się w centrum, obok prawosławnej katedry, na ulicy Kujbyszewa, 36.
W Baranowiczach można zobaczyć jeszcze kilka godnych uwagi zabytków: majątek królewski, dawną synagogę, urząd akcyzowy.
