Historia Parku Łoszyckiego w Mińsku - co zobaczyć?

В Mińsk istnieje wiele skarbów kultury i interesujących miejsc. Jednak słynna Łoszycki park. Jeśli szukasz miejsca na spacery i relaks, to zdecydowanie jest to miejsce dla Ciebie. Co warto zobaczyć w parku i jakiej historii dowiesz się z tego artykułu.

Co jest takiego niezwykłego historia parku Łoszyckiego?

Na przykład oszałamiająco piękna przyroda, różne pomniki i legendy z nimi związane. To wspaniały wybór dla tych, którzy chcą mieć piękną sesję zdjęciową lub po prostu zobaczyć na własne oczy stare drzewa, spacerując cichymi alejkami i cieszyć się czystym powietrzem.

Większość urlopowiczów interesuje pytanie, skąd park ma swoją ciekawą nazwę? Loshitsa lub koń, jak pieszczotliwie nazywają te miejsca mieszkańcy Mińska, budziło w swoim czasie wiele kontrowersji. Niektórzy historycy są pewni, że nazwę atrakcji nadał wędrowny książę.

Pewnego dnia zatrzyma się tutaj, by odpocząć - na łożu księcia. Inni mówią o rannych Wsiesław Zaklinacz. Podczas walk został ciężko ranny, ale uratował go koń – pędząc do źródeł z leczniczą wodą, które znajdują się w parku.

Zgodnie z dokumentacją loshitskaya dwór należał do Wasilija Tołochinski. Był potomkiem książąt Drutsky i mieszkał w tych miejscach w połowie XVI wieku. Ogólnie rzecz biorąc, w całej historiiLoshi” njest 12-14 jego znamienitych właścicieli - hrabiów i książąt.

Należy pamiętać, że w alejkach prowadzących do osiedla Łoszycki park, wciąż rosną liczne wielowiekowe lipy hrabiowskie.

Jednak najbardziej niezwykłym drzewem i jednocześnie wartością kulturową parku jest Dąb Zaręczynowy. To majestatyczne drzewo, które znajduje się nad brzegiem rzeki.

Według legendy książę Drutsky-Gorsky miał trzy piękne córki. Każdy z nich otrzymał w prezencie drzewo, które symbolizowało silne więzi rodzinne i miłość. Dziś rośnie tu tylko jeden z tych trzech dębów, zwany Dąbem Zaręczynowym.

W XX wieku młode dziewczęta, które jeszcze nie wyszły za mąż, podchodziły do ​​tego drzewa, aby kłaniać się i modlić za rodzinę. Mówią, że ich życzenie spełniło się bezbłędnie. Niestety w 20 roku olbrzyma uderzył piorun. Jednak liczba osób, które są pewne jego magicznej mocy, nie zmniejszyła się z tego.

Jeśli zdecydujesz się odwiedzić Park Łoszycki, zainteresuje Cię również historia Evstafiy Ivanovich Lyubansky, który zaczął posiadać majątek w Loshy w 1884 roku.

Dlaczego jesteśmy tego tak pewni?

Ponieważ z nim i jego rodziną wiąże się także zabawna legenda. W wieku 37 lat właściciel ziemski zakochał się w 27-letniej piękności o imieniu Yadviga Kenevich. Jednak odmówiła mu miłości, mówiąc, że zgodzi się na małżeństwo dopiero wtedy, gdy majątek Lubański będzie najlepszy w całej dzielnicy, a w pobliżu osiedla zaczął kwitnąć zielony park z kwiatami i drzewami.

W efekcie niezbyt rzucająca się w oczy rezydencja otrzymała luksusową dobudowę i liczne pokoje w różnych stylach. Jeśli chodzi o park, miłośnik zasadził liczne gatunki roślin i zaprojektował teren według wzoru francuskiego. Do tej pory w parku można zobaczyć wiele egzotycznych drzew, które nie rosną nigdzie indziej w Białoruś. Przykładem jest brzoza amerykańska, jodła europejska, sosna krymska itp.

Jako niesamowity prezent dla dziewczyny Eustache wybrał magnolię kobus, pochodzącą z krainy Wschodzącego Słońca. Zaczyna kwitnąć pod koniec kwietnia. A wielu uważa, że ​​najpiękniejsze kwiatostany pojawiają się na urodziny Jadwigi. Ta magnolia jest również interesująca, ponieważ nie ma od razu trzech pni wyrastających z jednej dziury.

Życie rodzinne pary Lubański stał się również przyczyną legendy. W majątku pary odbywały się wieczory poetyckie, urządzano tu bale i wystawiano przedstawienia. Jednak nagle okazało się, że piękna żona utonęła. I tu znowu opinie historyków różnią się. Ktoś pomyśli Lubańska zdrajczyni, która została złapana przez męża w ramiona innego mężczyzny i nie mogąc znieść wstydu, po prostu utopiła się.

Inni mówią, że zamierzali przenieść ją do innego miasta od ukochanej i nie mogąc znieść rozłąki, dziewczyna popełniła samobójstwo. A są tacy, którzy twierdzą, że śmierć Jadwigi była wypadkiem i podczas jednego ze spacerów wzdłuż rzeki jej łódź przewróciła się. Tak czy inaczej, morele mandżurskie sadzone na patelni nadal można zobaczyć w parku. Ja Lubań przeżył krótko żonę, a po wyjeździe na Kaukaz zmarł tam dwa lata później.

Od śmierci Jadwigi minęło wiele lat. Jednak naoczni świadkowie mówią, że w czasie, gdy kwitną morele, po parku spaceruje dziewczyna ubrana na biało. Wędruje po alejkach, ale nigdy nie szkodzi wczasowiczom.

Być może jej dusza nie może znaleźć spokoju, bo w 1935 roku pozostałości lochu kaplicy rzymskokatolickiej, w której zwyczajowo chowano ciała właścicieli Loches, został wysadzony w powietrze.

Ołowiana trumna, w której spoczywało ciało Jadwigi, wraz z żelaznymi elementami budynku została przetopiona na baterie. To, co stało się ze szczątkami właścicieli parku, pozostaje tajemnicą.

Obecnym właścicielem parku jestMińskzelenstroy”. Dzięki jego staraniom otwarto tu muzeum, przebudowano dom odźwiernego, zbudowano miasteczko dziecięce.