Na zbiornikach Białorusi dość łatwo można spotkać dużego białego ptaka z rzędu Anseriformes - niemy łabędź (bel. Łabędź Shypun, łac. Cygnus olor). To największy przedstawiciel łabędzi żyjących w Europie i Azji. Ptak jest rozpoznawalny: ma białe upierzenie, czarno-czerwony dziób i czarne nogi. Jedną z ciekawych cech tego typu łabędzi jest to, że ptak wygina szyję w kształcie litery „S”.
To smutny fakt, ale łabędź niemy przez wiele lat, a konkretnie od końca XIX do połowy XX wieku, w naszym kraju prawie w ogóle nie był spotykany, a nawet został całkowicie wytępiony. Odbudowa populacji rozpoczęła się etapami od 19 roku, a sam proces trwał kilka dekad.
Na Białorusi łabędź niemy okresowo przebywa na zimę, jednak większość ptaków odlatuje w drugiej połowie jesieni i powraca na przełomie marca i kwietnia. Łabędzie są ptakami monogamicznymi, łączą się w pary na całe życie i starają się pozostać tylko z rodziną.
Pisklęta nieme wykluwają się na przełomie maja i czerwca, zwykle około 5-10 łabędzi. Co ciekawe, procesy wychowywania potomstwa są dzielone pomiędzy samicę i samca.
Pisklęta łabędzi są szare i pozostają blisko rodziców przez prawie cały pierwszy rok życia.
Często można zobaczyć łabędzie jadące na grzbietach rodziców, co jest uroczym widokiem.
Zewnętrznie łabędź niemy można łatwo pomylić z łabędziem krzykliwym, główną różnicą jest wielkość i kolor dzioba (łabędź krzykliwy ma żółty dziób i nieco mniejszy rozmiar).
Ulubionymi siedliskami są zbiorniki wodne ze stojącą wodą i obfitą roślinnością wzdłuż brzegów. Główną dietą są rośliny wodne. Od 1993 roku łabędź niemy znajduje się w Czerwonej Księdze Białorusi.
