Недалёка ад трасы Р28, якая злучае Мінск и Маладзечна, калісьці знаходзіўся піянерскі лагер. Месцы тут прыгожыя і нават гістарычныя. Да таго як у гэтых краях з'явіўся лагер.Зялёныя ўзгоркі“, тут была сядзіба "Палац". Патрапіць сюды прасцей праз вёску ласі, з'езд побач з населеным пунктам Плябань. Аднак тэрыторыя, на якой зараз размешчаны закінуты лагер, адносіцца хутчэй да вёсцы Баяры.
Пра сядзібу інфармацыі зусім няшмат. Пабудова адносіцца да канца 19 - пачатку 20 стагоддзя. Першапачаткова дом быў аднапавярховы з мансардай, падвалам і тэрасай. У савецкі час быў прыбудаваны цагляны будынак і павялічаны ганак.
У 2018 годзе здарыўся сур'ёзны пажар ці падпал, таму ўсе будынкі выглядаюць вельмі дрэнна.
Унутры абвальваецца столь і пануе сапраўдны хаос.
З адваротнага боку былой сядзібы "Дварэц" можна ўбачыць архітэктурныя элементы - пілястры над аконнымі праёмамі. Тут жа ёсць уваход у іншае крыло, стан крыху лепшы.
Вельмі добра бачныя савецкія прыбудовы. Калі сцены сядзібы амаль метр у таўшчыню, то навадзел літаральна ў 2 цэглы.
Недзе захаваліся малюнкі і карціны ад лагерных часоў.
Закінуты лагер "Зялёныя ўзгоркі" - як так выйшла?
Галоўным корпусам лагера Зялёныя ўзгоркі служыў цагляны будынак па суседстве. Яго стан значна лепшы, чым у іншых будынкаў. Праўда і тут бачная рука марадзёраў: выбіты сілавыя кабелі, усе вокны выразаны, падняты маснічыны.
Патрапіць у гэтую частку можна было з сядзібнай тэрасы, ад якой вёў мост.
Лагер працаваў яшчэ з 70-ых гадоў, а можа, і нават раней. Перастаў функцыянаваць у пачатку 2000х. Да 2015 года тэрыторыя лагера ахоўвалася, а ўсе будынкі былі закансерваваны. Цяпер большасць будынкаў знеслі, застаюцца толькі падмуркі.
Унутры нічога цікавага няма, звычайныя лагерныя карпусы. Сцены спісаны надпісамі і малюнкамі, шмат смецця і бітага шкла.
На тэрыторыі закінутага лагера "Зялёныя ўзгоркі" яшчэ можна ўбачыць частку сядзібнага парка. Акрамя будынка сядзібы і галоўнага корпуса часткова ацалелі яшчэ некалькі пабудоў, але ўсе яны не выклікаюць ніякай цікавасці.
Як шкада, што такая тэрыторыя не знайшла свайго прымяненьня. Калісьці ў дзяцінстве, у юнацтве я ўсе летнія вакацыі праводзіла ў піянерскіх лагерах. Зялёныя ўзгоркі быў каханым маім лагерам. Тамака заўсёды былі выдатныя педагогі, змены праходзілі вельмі цікава, з'яжджаць не жадалася. А прырода проста казачная. Мы нават садзілі там кедравы лес, цікава ён хоць застаўся. Шкада вельмі шкада…..