На самай мяжы Верхняга горада Мінска, з боку вуліцы Інтэрнацыянальная, можна ўбачыць невялікую сядзібу канца 18 – першай паловы 19 стагоддзя, звязаную з прозвішчам Ваньковічаў. Зараз у сценах гэтага гістарычнага помніка размяшчаецца музей “Культура і мастацтва першай паловы 19 стагоддзя”, а самую славутасць называюць Дом Ваньковічаў. Праўда будаўніцтвам гэтага маёнтка займаўся іншы вядомы род - Друцкіх-Любецкіх, ад якіх сядзіба перайшла да Яна Хадзько. А ўжо затым, у 1846 годзе, будынак выкупіў Эдвард Ваньковіч.
За сваю доўгую гісторыю сядзібны комплекс не раз перабудоўваўся, але першапачатковую класічную архітэктуру ўдалося захаваць. Акрамя аднапавярховага панскага дома таксама можна ўбачыць 2 флігелі. Адзін з іх (той што злева) - аўтэнтычны, другі цалкам адноўлены ў пачатку 2000-ых гадоў на старым падмурку.
стары здымак 1916 года
На сядзібнай тэрыторыі ў 2010 годзе ўсталяваны помнік Валенцію-Вільгельму Ваньковічу. Гэтая скульптурная кампазіцыя называецца “Раніца мастака”, яе выканаў Уладзімір Слабодчыкаў. Даволі цікава, што сам Валенцій жыў у іншай сядзібе Ваньковічаў, тая што ў Сляпянцы, і прамога дачыненне да гэтага месца не меў.
Ваньковічы па лініі Эдварда (стрыечны брат Валенція) валодалі гэтым маёнткам да 1920 года, пасля чаго сядзіба нацыяналізавана. Даволі доўга пабудовы выкарыстоўвалі пад дзяржаўнае жыллё, пакуль у 1980 годзе не прынята рашэнне стварыць на гэтай базе музейны комплекс.
Музей у адрэстаўраваным доме адкрыўся ў 2000 годзе, дзе працягвае сваю працу і сёння. Адкрыты з 10:00 да 18:00, панядзелак і нядзеля - выходныя дні, уваход платны, але квіткі каштуюць зусім нядорага.
Дом Ваньковічаў знаходзіцца на вуліцы Інтэрнацыянальная 33а, ніжэй кропка з размяшчэннем на мапе:
Прайшоўшы крыху далей паглядзіце на адзін з найстарэйшых будынкаў Мінска - былы манастыр базыльянак. Затым раю адправіцца да саборы Сашэсця Святога Духа, а пасля да Петрапаўлаўскаму храму на Нямізе.
