У самым канцы 18 стагоддзя, калі да Грамадзянскай вайны ў Амерыцы заставалася яшчэ 50 гадоў, а якія жадаюць прыгод працягвалі даследаваць кантынент, быў адкрыты цэлы комплекс пячор, які ў далейшым утварыў нацыянальны парк, названы “Мамантава пячора»(Mammoth Cave National Park). На дадзены момант тэрыторыя парка складае 21,380 гектараў, а працягласць усіх пераходаў унутры пячор складае больш за 600 кіламетраў і займае першае месца ў свеце (па працягласці).
На ўсёй тэрыторыі парка (цяпер толькі аб тым, што знаходзіцца на паверхні) пракладзены бясплатныя маршруты, дзе ўсе турысты могуць прабавіць час і пазнаёміцца з гісторыяй комплексу. Скажу сапраўды першае ўражанне было зманлівым: ні гор (менавіта яны ў мяне асацыююцца з пячорамі), ні правалаў і разломаў у зямлі - толькі карта магчымых маршрутаў, большасць з якіх сезонныя, і расклад адпраўлення ў туры.
Убачыўшы аўтобусы, якія дастаўляюць да месца ўваходу, уяўленне разгулялася. Тым больш, што паездка займае каля гадзіны, а што не блізка - тое заўсёды ўдвая цікава!
Цікавая, але сустракаемая абсалютна ва ўсіх амерыканскіх парках (не мае значэння які гаворыцца нацыянальным парку, парку забаў ці дапусцім Цэнтры Nasa) асаблівасць - гэта здольнасць стварыць забаўка для ўсіх жадаючых, як складана б гэта не было зрабіць фізічна. Напрыклад, я чакаў, што нават сярэдняй складанасці маршрут па пячоры збярэ мацёрых барадатых шукальнікаў прыгод, а не - дзеці, вельмі маленькія дзеці, цяжарныя жанчыны, старыя. Коратка - вольны час для ўсіх.
Па прыбыцці да ўваходу (спуску?) у пячору наша група знаёміцца з гідам-рэйнджарам, які адразу абяцае займальны шпацыр. Папярэджвае, што нічога з пячоры выносіць нельга і просіць не рабіць фатаграфіі са выбліскам.
Заходзім у невялікі бункер, дзе пачынаецца доўгі спуск, але з амерыканскім выгодай. Не, тут не прадаюць фастфуд, але зрабілі зручныя поручні і прыступкі.
Першае, што кідаецца ў вочы - гэта тытанічная праца па стварэнні гэтага маршруту (а ён усяго толькі адзін з многіх).
Другое - гэта падыход да стварэння атмасферы, шыкоўнае падсвятленне там, дзе трэба, якая чаргуецца з апраметнай цемрай, якая стварае эфект бясконцасці пячоры.
Па словах нашага гіда ў комплексе Мамантава пячора, да гэтага часу застаюцца адгалінавання пячор, якія не вывучаны і могуць распасцірацца на многія кіламетры.
За час маршруту было 2 невялікія прывалы, падчас якіх расказвалася хто і калі адкрыў і пражыў наш маршрут у гэтай пячоры.
сталактіты (адзін з пунктаў, які так прыцягвае турыстаў у падобных месцах) - гэта хемагенныя адклады ў выглядзе адукацый, якія навісаюць са столі пячор, ствараючы незвычайнае відовішча.
Дзесьці ў глыбіні душы, да спуску пад зямлю, у мяне цеплілася надзея, што сталактіты - будуць выглядаць інакш, але не - яны нагадваюць ледзяшы, самыя брудныя ледзяшы.
Увесь шлях займае каля гадзіны і пралятае як адно імгненне, пакідаючы безліч пытанняў накшталт.Ну, якім чынам усё гэта тут зьявілася?"
Амаль у самым канцы гэтага невялікага падарожжа даюць магчымасць пагрузіцца ў поўную цемру, усюды гасяць святло. За некалькі хвілін паспяваеш усвядоміць, як крута можна патрапіць, калі не дай бог у комплексе здарыцца праблема з электрычнасцю.
Комплекс Мамантава пячора ў Нацыянальным Парку (Mammoth Cave National Park) штата Кентукі пакінуў самыя станоўчыя эмоцыі