Невялічкі фальварак Кунцаўшчына (на старых картах Кунцаўшчызна) – гэта яшчэ адзін маёнтак Вайніловічаў, своеасаблівая "дача" побач з асноўнай сядзібай Макраны. Гісторыя развіцця гэтага месца цесна звязана з Ксаверыем Вайніловічам, які ў 1883 годзе зладзіў сапраўдны тэхналагічны "Бум" у Кунцаўшчыне.
З пабудоў сёння можна ўбачыць аднапавярховы цагляны будынак (флігель), двухпавярховы - гэта дом кіраўніка, розныя руіны гаспадарчых пабудоў і вялікі бровар. Парк, закладзены яшчэ пры Вайніловічах, цалкам страчаны, захавалася толькі некалькі дрэў.
Лёс Кунцаўшчыны цесна звязаны з гісторыяй сядзібнага комплексу Макраны і сапраўды сумны. Умовамі Рыжскай дамовы 1921 года, частка маёнтка (сёння гэта Чырвоная Дубрава) засталася за Савецкім саюзам, а іншая частка (Кунцаўшчына) увайшла ў склад міжваеннай Польшчы. Мяжа гэтага пагаднення пралегла амаль па сярэдзіне, недалёка ад царквы Казанскай іконы Маці Божай.
Пасля таго як у 20-ыя гады, 20 стагоддзя, бальшавікі прыйшлі ў Макраны, Іосіф Вайніловіч, адзіны сын Ксаверыя, перабраўся з сям'ёй у фальварак Кунцаўшчына, дзе ў адносным спакоі змог пражыць да 1939 года.
У 1940 годзе Іосіф быў арыштаваны, знайсці важкія довады для гэтага не здолелі, таму адправілі ў сібірскі лагер як "нядобранадзейнага элемента". Пакінутая адна жонка Ганна, загінула ў 1942 году ад рук рабаўнікоў якія прыйшлі ў яе хату. Яна была апошнім прадстаўніком роду Вайніловічаў з маёнтка Макраны.
Пабудовы фальварку часткова спалены яшчэ падчас вайны, лепш за ўсё ацалеў будынак старажытнага бровара - гонар Вайніловічаў.
На фасадзе можна разгледзець памятную дату завяршэння будаўніцтва - 1906 год, герб і ініцыялы Ксаверыя Вайніловіча.
Каб дабрацца да вёскі Кунцаўшчына з трасы Р43 з'язджайце на дарогу H8472 і рухайцеся праз Лазавічы. Былы маёнтак будзе ў самым канцы Кунцаўшчыны.
Калі будзеце ў гэтых краях, то раю наведаць касцёл у вёсцы Нагорнае.
