У самым цэнтры вёскі Воўчын у першай палове 18 стагоддзі быў пабудаваны Траецкі касцёл. Працы над гэтым незвычайным храмам пачаліся ў 1729 годзе, а скончыліся ўжо праз 4 гады. Ваўчынскі касцёл сапраўды не назавеш тыпавым праектам, падобныя збудаванні для Беларусі рэдкасць. Па форме храм - гэта васьмігранная ратонда са складаным дахам і невялічкай глаўкай у завяршэнні.
Першапачатковы варыянт касцёла часткова перабудавалі ў 1770 годзе па праекце італьянскага архітэктара Якуба Хэмпеля. Цікава што ў шматлікіх крыніцах ёсць інфармацыя што за ўзор ён узяў рымскую царкву Санта Марыя Маджорэ. Аднак гэта малаверагодна, бо амаль нічога агульнага ў гэтых збудаванняў няма. Затое куды больш падобны з храмам у Дрэздэне - Фраўэнкірхэ, які будаваўся прыкладна ў той жа перыяд што і Траецкі касцёл.
Ёсць і яшчэ адзін храм, які вельмі нагадвае Воўчынскі, знаходзіцца ў Гродзенскай вобласці, у Шчэчыцах. Капліца-пахавальня Ябланоўскіх, якая па архітэктуры і прапорцыях амаль копія касцёла, таксама закладзена ў першай палове 18 стагоддзя.
Цікавы элемент у архітэктуры касцёла - адноўлены гадзіннік у вежы. Па чутках частка механізму і сам цыферблат знайшлі ў крыпце і ўжо па іх прапорцыях аднавілі выгляд гадзінніка 18 стагоддзя.
Па краях даху стаялі 4 каменныя скульптуры евангелістаў, але да нашага часу дайшла толькі адна.
Галоўны ўваход у касцёл быў аформлены своеасаблівым прытворам, перад якім узвышалася каменная брама. Сцены ўпрыгожаны пілястрамі і барэльефамі. Па архітэктуры храм адносіцца да стылю позняга барока з элементамі ракако.
Пасля паўстання 1863 года касцёл у Воўчыне зачынілі і нейкі час ён пуставаў. З 1876 года пераасвячоны ў праваслаўную царкву, нязначна перабудаваны.
З 1918 года храм вярнулі католікам і да пачатку вайны ён зноў быў адкрыты для прыхаджан. У гэты ж перыяд праведзена рэканструкцыя: на грошы мясцовых жыхароў адноўлены дах і атынкаваны сцены.
Воўчын - гэта малая радзіма апошняга караля Рэчы Паспалітай - Станіслава Аўгуста Панятоўскага, які нарадзіўся тут у 1732 годзе (прыкладна тады дабудоўваўся касцёл). Апошнія свае гады правёў удалечыні ад родных земляў і памёр у Пецярбургу, дзе яго і пахавалі. Аднак па дзіўным збегу абставін, у 1938 годзе, з Санкт-Пецярбурга ў Воўчын былі таемна перавезены астанкі Панятоўскага, а потым перапахаваны ў Траецкім касцёле. Чаму Сталін дазволіў гэта? Застаецца толькі варажыць.
Пасля заканчэння вайны будынак трапіў на баланс мясцовага калгаса, які “ўмела” выкарыстоўваў унікальны касцёл пад склад. Капліцу Панятоўскага ў 1950 годзе разрабавалі, а цела апошняга караля бясследна знікла. Па запыце польскіх улад, тое няшмат што захавалася ад пахавання Станіслава Аўгуста перавезлі ў Варшаву ў 1988 годзе.
“Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 тамах”
У канцы 90-ых храм стаяў у руінах, але ў 2009 годзе пачалася яго поўная рэканструкцыя.
Траецкі касцёл лёгка знайсці, з'яўляецца дамінантай пасёлка і размяшчаецца побач з дарогай Р9, якая вядзе на Высокае.
У Воўчыне яшчэ можна паглядзець Мікалаеўскую царкву, а па суседстве з вёскай – сядзібу ў Грымячы.
