Мірскі касцёл Святога Мікалая

Мікалаеўскі касцёл у Міры пачалі будаваць у канцы 16 стагоддзя. Першапачатковы варыянт храма быў драўляны, а калі Мірскі замак перайшоў ва ўладанні Радзівілаў, то Мікалай Сіротка прыняў рашэнне перабудаваць касцёл з каменя. Новы касцёл у Міры быў асвечаны ў 1605 годзе. Галоўным архітэктарам праекта лічыцца Джавані Марыя Бернардоні (дарэчы менавіта ён датычны да стварэння Фарнага касцёла ў Нясвіжы).

Пасля паражэння паўстання 1863 года касцёл зачынілі, а будынак перарабілі ў праваслаўную царкву. Крыху пазней, у 1876 годзе, былі зроблены работы па перабудове вежы, верагодна тады і надбудавалі цыбульны купал.

На мяжы Першай сусветнай вайны прадстаўнікі католікаў у Міры планавалі адбудаваць новы храм, аднак гістарычныя падзеі развіліся імкліва і будоўля так і не была распачата.

У 1918 годзе будынак вернуты католікам, а праз некалькі гадоў адноўлена аблічча вежы. Храм заставаўся дзейным аж да 1940 года, затым зачынены амаль на паўстагоддзя.

За гэты доўгі час касцёл стаяў пустым і запушчаным, стан будынка значна пагаршаўся: абваліўся дах і часткова разбурылася вежа.

Каталікам касцёл вернуты ў пачатку 90-ых, а з 2001 года пачынаецца аднаўленне.

Сёння храм дзейны і адкрыты для ўсіх жадаючых.

Цікавы факт: пры будаўніцтве касцёла былі знойдзены гіганцкія косткі, як мяркуецца маманта. Доўгі час яны былі выстаўленыя ў храме на ўсеагульны агляд, пра гэта згадвае Адам Міцкевіч у кнізе “Пан Тадэвуш”.

Касцёл святога Мікалая знаходзіцца ў цэнтральнай частцы гарадскога пасёлка, міма складана праехаць, ніжэй кропка з адзнакай на мапе:

Недалёка ад гэтых месцаў размяшчаецца цікавая вёска Паланэчка. Па шляху ўбачыце годныя славутасці: царква ў Вялікіх Жухавічах і драўляны храм у Малых Жухавічах.