Вёска Германавічы згадваецца ў летапісе яшчэ ў сярэдзіне 16 стагоддзя як уладанне Сапегаў Іказненскіх. Ад іх маёнтак перайшоў да барона Гільзена (у гэтага роду была фамільная рэзідэнцыя ў Асвеі). Затым ужо Германавічы дасталіся Ігнату Шырыну, які з дробнай шляхты выбіўся ў аднаго з найбагацейшых землеўладальнікаў рэгіёна. Менавіта з яго імем звязваюць будаўніцтва галоўнай славутасці - касцёла Перамянення Гасподняга .
Каталіцкі храм выкананы ў архітэктурным стылі віленскае барока і скончаны да 1787 годзе. Касцёл таксама будаваўся як фамільная пахавальня Шырыных, менавіта тут у 1796 годзе пахавалі Ігната (затым і яго жонку).
Германавічы ў спадчыну перайшлі да малодшага сына - Юстыана Шырына, пры якім дарэчы скончана сядзіба-палац. Юстыян прадпрымальнасцю пайшоў у бацьку і працягнуў яго пачынанні па развіцці краю. Пры ім у 1826 годзе пабудавалі яшчэ адзін касцёл - святых апосталаў Паўла і Пятра у Новых Германавічах. Гэты храм забраў на сябе функцыю фамільнай капліцы-пахавальні і менавіта там будуць хаваць усіх Шырыных. Нажаль да нашых дзён гэтая капліца не захавалася, яе разабралі ў 1926 году.
Цікавы факт: у адной з вежаў храма можна ўбачыць звон адліты яшчэ ў 1787 годзе – амаль аднагодак самога касцёла. Па мясцовай легендзе, перад тым як касцёл зачынілі ў 1948 годзе, жыхары Германавічаў знялі звон і закапалі яго недзе на ўчастку. Гэта зрабілі каб зберагчы старажытны артэфакт ад вандалізму. На сваё законнае месца гэтая рэліквія вярнулася толькі праз 50 год, калі касцёл паўторна асвяцілі.
Касцёл у Германавічахаднанефны з багатым унутраным убраннем і высокімі пяціяруснымі вежамі. Вонкава чымсьці нагадвае сумесь архітэктуры храмаў у Лужках і Дзятлава.
Фасад упрыгожаны складаным франтонам, уяўлялым сабой шчыпец пад якім размешчаны класічны порцік.
Германавіцкі храм мае паўкруглую апсіду з прылеглымі да яе невялікімі сакрыстыямі.
Касцёл - дамінанта аграгарадка, славутасць бачная яшчэ за некалькі кіламетраў на пад'ездзе. Ніжэй кропка з размяшчэннем на мапе:
У Германавічах будзе цікава паглядзець адноўленую сядзібу Шырынаў, у ёй зараз працуе музей. Па шляху ў гэты край раю таксама заехаць у Мосар і наведаць каталіцкі храм ва Удзела.
