Па кірунку да Гродна, паміж Валожынам і Іўе, у невялікай вёсцы Дуды размясціўся касцёл Нараджэння Найсвяцейшай Дзевы Марыі. Адзін з нямногіх драўляных касцёлаў, які захаваўся без значных змен да нашых дзён, пабудаваны яшчэ ў 1772 годзе.
У пачатку 17 ст. на гэтым месцы знаходзіўся іншы храм, закладзены яшчэ пры Хадкевічах. Аднак гісторыя замоўчвае яго далейшы лёс (верагодна згарэў). На месцы старога касцёла-папярэдніка і пабудаваны касцёл Дзевы Маріі.
Касцёл у Дудах выкананы ў стылі драўлянага дойлідства з элементамі барока.
Побач з храмам размяшчаецца двухузроўневая званіца, пабудаваная ў той жа перыяд, што і касцёл.
Для сваёй доўгай гісторыі касцёл у Дудах вельмі добра захаваўся. Час і вайна пашкадавалі храм. Аднак пэўныя перабудовы ўсё ж былі і найбольш прыкметныя адносяцца да 1930 годзе. Тады вежы храма набылі дадатковы ярус і сталі трохузроўневыя, а шпілі вежаў змяніліся з барочных на неагатычныя.
Як гэта часта бывала за савецкім часам, у сувязі з антырэлігійнай палітыкай, было прынята рашэнне аб пераабсталяванні будынка ў склад. Да 1990 года касцёл адрэстаўраваны і зноў стаў парафіяльным.
Мабыць галоўным здабыткам касцёла Нараджэння Дзевы Марыі з'яўляецца ўнутраны строй. Можна ўбачыць тры ўнікальныя драўляныя барочныя алтары і ікону «Маці Божая з немаўлём».
Вакол касцёла ёсць могілкі, але многія магілы разбураны, некаторыя таблічкі не захаваліся. Трэба адзначыць, што, нягледзячы на блізкасць да трасы, месца вельмі ціхае.
Канец 20 стагоддзя азнаменаваў новы перыяд у жыцці касцёла Дуды - будынак быў адрэстаўраваны і ўвайшоў у дзяржаўны спіс гісторыка-культурных аб'ектаў Беларусі.
Знаходзячыся ў гэтых месцах зазірніце таксама паглядзець на касцёл у Лаздунах.
А так касцёл у Дудах выглядаў у пачатку 20 стагоддзя, звернеце ўвагу на купалы і званіцу. Змяненне звязана з тым, што храм пасля 1863 года быў пераасвячоны ў праваслаўную царкву.
На франтоне можна разгледзець і сімвал "Усёвідушчае вока". У 90-ых, на месцы сімвала была невялікая таблічка, а сёння ўжо няма і следу.