Манахі-бернардзінцы пачалі сваю місію ў Слуцку яшчэ ў першай палове 17 стагоддзя пры падтрымцы Самуэля Аскерка, мазырскага старасты. Для будаўніцтва будучага кляштара ён выкупіў частку зямель па суседстве са сваім Слуцкім маёнткам, а ў 1661 годзе бернардзінцы ўжо прыступілі да працы. Як гэта часта бывала ў той час - першыя будынкі кляштара былі драўлянымі. Комплекс уключаў жылы двухпавярховы корпус для манахаў, злучаны з невялікім касцёлам, а таксама розныя гаспадарчыя пабудовы.
Пры яшчэ адным прадстаўніку з роду Аскеркаў, Антоніі, пабудаваны касцёл асвячоны ў гонар Святога Антонія Падуанскага. Трохнефная базіліка барочнай архітэктуры ў 1734 годзе замяніла папярэдні храм, аднак усё роўна заставалася драўлянай. Каменны касцёл узвялі да 1820 года, здымкі менавіта гэтага будынка захаваліся ў архівах.
Новы храм не меў вежаў і быў выкананы ў класічным стылі архітэктуры, нечым нагадваў пружанскі. Вылучаўся незвычайным фігурным франтонам, па краях якога размяшчаліся невялічкія пінаклі.
У 1832 годзе кляштар бернардынцаў у Слуцку закрылі, а манахаў адправілі ў Нясвіж. Будынак касцёла некалькі гадоў пуставаў, пасля чаго яго выкарыстоўвалі як палкавую царкву, арыентыровачна да 1840 года.
Цікавая падзея паўплывала на магчымасць вярнуць храм католікам. У 1852 годзе разабраны стары драўляны Фарны касцёл, з гэтай нагоды мясцовым вернікам прыйшлося шукаць новае месца. Лепшае рашэнне якое ўбачылі тагачасныя ўлады - паўторнае асвячэнне касцёла Святога Антонія Падуанскага.
У той жа час былы кляштарны корпус заставаўся за вайскоўцамі, у якіх тут знаходзілась казарма.
Касцёл дзейнічаў да 1933 года, пасля чаго зачынены. У час вайны моцна пашкоджаны і ўжо не аднаўляўся.
Ёсць даволі цікавая гісторыя. У касцёле захоўвалася колба з сэрцам Міхала Гераніма Радзівіла, вядомага дзеяча і апошняга мечніка ВКЛ, у якога былі ўладанні ў гэтых краях (Цімкавічы, Радзівілімонты). Сам ён пахаваны ў Небараве, Польшча, а вось сэрца чамусьці заставалася ў Слуцку.
Пасля заканчэння вайны ў падвалах кляштара знайшлі нямецкія архівы з рознымі спісамі і інфармацыяй. Як і ў выпадку з сэрцам Радзівіла месцазнаходжанне гэтай каштоўнай рэліквіі - невядома.
У савецкі час уцалелы корпус бернардынцаў і руіны храмы пачалі выкарыстоўваць пад патрэбы масласырабазы, якая працуе тут і сёння.
Паглядзець на месца дзе знаходзіўся касцёл і кляштар можна на сучаснай вуліцы Чырвонаармейскай, ніжэй кропка з размяшчэннем на мапе:
Слуцк - адзін з найцікавейшых гарадоў Беларусі. Тут можна паглядзець будынак найстарэйшай школы, былы комплекс Трайчанскага манастыра і сабор Міхаіла Арханёла.