У Стаўбцоўскім раёне, Мінскай вобласці, ёсць вёска з гучнай і нетыповай назвай - Куль. Такое імя магло дастацца гэтаму месцу яшчэ ў перыяд мангола-татарскага іга, з цюркскага "куль" даслоўна азначае - "возера". Ёсць і больш сучасны варыянт паходжання, ад ангельскага "Cool" (Кул) - "класны". Як і належыць, у гэтых краях быў шляхетны маёнтак, але ад былой велічы амаль нічога не засталося. Сядзібная хата - развалены і парася бур'янам, а на прасторах інтэрнэту нават няма інфармацыі аб апошніх уладальніках. Затое захаваліся некаторыя гаспадарчыя пабудовы і невялікая каталіцкая капліца святога Юзафа – галоўная славутасць у вёсцы Куль.
Верагодна гісторыя маёнтка пачалася з братоў Базарэўскіх, якія знялі ў рэнту ў Радзівілаў гэтыя землі. У наступства тут кіравалі справамі пара Бржазоўскіх, пры якіх і пабудавалі капліцу ў 1847 годзе.
У 1880 годзе ўвесь маёнтак Куль быў закладзены маскоўскаму банку за даўгі. Праз некалькі гадоў землі выкуплены палякам па паходжанні - Якавам Дыленіусам. Пры ім быў пабудаваны бровар, папяровая фабрыка і вадзяны млын, а таксама частка гаспадарчых пабудоў.
Калі надышла першая вайна ўсё прадпрыемства ў вёсцы Куль перастала працаваць. А ўжо ў другую Сусветную было амаль цалкам знішчана, тое няшмат што засталося можна ўбачыць на фота вышэй. Сядзібны дом быў акружаны маштабным паркам, які часткова захаваўся, у адрозненне ад палаца.
Куль багатая на таямніцы, гісторыі і легенды. Узгадваюцца і падземныя хады, і скарб, і нават прывіды. Ад разбуранай сядзібы-палаца ідзе алея, праз густы лес, назад да капліцы святога Юзафа.
У савецкі час храм быў разбураны, але мясцовыя жыхары ў пачатку 2000-х яго цалкам аднавілі. Напэўна ў той жа час прыбудавалі і драўляную частку капліцы, якая рэзаніруе з агульным абліччам.
Каб дабрацца да капліцы ў вёсцы Куль глядзіце адзнаку:
Побач з вёскай Куль размешчана царква Слабодка, а таксама касцёл Школьны. Па трасе Р54 можна праехаць каля 20 кіламетраў і ўбачыць старадаўні абарончы храм у Дзераўны. Больш славутасцяў Беларусі глядзіце на мапе.
